Szklany Tron - Sarah J. Maas

O Szklanym Tronie było już głośno dawno temu, ale ja jak to jestem strasznie zacofana i dopiero skończyłam czytać pierwszy tom. Właściwie nie wiem co powiedzieć z wyjątkiem tego, że książka jest genialna. Nie chciałam zabierać się za to wcześniej, gdyż czytałam Dwór Cierni i Róż oraz Dwór Mgieł i Furii i bałam się, że zacznę zauważać ten sam schemat, podobne zachowanie głównych bohaterów i rzeczywiście Celaena jest bardzo podobna do Feyry. Obydwie są silne, potrafią o siebie zadbać, są też złamane przez los jaki je spotkał, ale mimo to mają chęć walki i się nie poddają. Być może tylko ja to zauważyłam...

Wracając do tematu.
Celaena jest sierotą, którą znalazł Król Zabójców, który zaopiekował się nią kiedy tego potrzebowała, to on nauczył ją wszystkiego dzięki czemu jest znana jako Zabójczyni Adarlanu. Jej osobę owiewa tajemnica, nikt nie wie jak wygląda, ile ma lat, znają tylko jej nazwisko, które u ludzi budzi strach. Jest bezwzględną zabójczynią, nie ma żadnych zahamować jeśli chodzi o zabicie osób, których nienawidzi. Lecz, niestety zostaje złapana i uwięziona, po czym skazana na ciężką pracę w kopalni, nie powinna tam przeżyć kilku miesięcy, ale udało jej się, przeżyła tam rok, kiedy nagle tajemniczy ludzie wyciągnęli ją stamtąd. Jak się okazało przybył po nią sam książę Adarlanu, chciał aby dziewczyna wzięła udział w turnieju, w którym wygraną miała być rola królewskiego obrońcy przez cztery lata, w tym czasie miała otrzymywać sowitą nagrodę za pracę, a po czterech latach miała znów być wolna. Musiała rozważyć czy ma zabijać dla kogoś, kogo szczerze nienawidzi, ale żyć i znów poczuć wolność, czy zginąć w kopalniach z kilofem w ręce. Zgodziła się. Przybyła do pałacu jak i reszta zawodników. Z pozorów była nieszkodliwą nastolatką, więc reszta nie traktowała jej poważnie. W czasie trwania turnieju zaczynają dziać się dziwne rzeczy, giną ludzie, dziewczynie wydaje się, że traci zmysły, zaczyna mieć dziwne uczucia względem pewnej osoby, zawiera przyjaźnie, walczy, robi to co lubi i to co potrafi. Odkrywa siebie na nowo. Książka jest pełna akcji, pełna emocji, czuję lekki niedosyt i nie mogę się doczekać aż w moich drzwiach stanie kurier z następnymi tomami Szklanego Tronu i żebym mogła w końcu poznać dalszy ciąg historii. Oczywiście Dowódca Straży i sam Książę dzielnie przy niej stoją, uczą ją, dotrzymują towarzystwa i kiedy trzeba nawet jej bronią. Cała trójka stanowi świetną drużynę. Oczywiście bohaterka ma też swoje irytujące zachowania, ale to dobrze, bo nikt nie jest bez wad, każdy z nas popełnia błędy, gdyż jesteśmy tylko ludźmi.
Książka naprawdę warta przeczytania i z czystym sumieniem mogę ją wam polecić! Chociaż pewnie większość z was i tak ją czytała, bo ja jestem straaaasznie zacofana jeśli chodzi o książki.
Naprawdę nie umiem pisać recenzji, ale tego co wam tutaj przedstawiłam nawet nie chcę nazywać recenzją, raczej moją własną opinią, moimi odczuciami itp.
Mam nadzieję, że moje marne wypociny chociaż trochę was zachęcają.